De Oversteek 23 jan - 6 feb

Oversteek 23 jan – 6 feb 2015

OVERSTEKEN
1750 mijl naar Frans Guiana. Het weer is prachtig, meestal 15 a 20 knopen wind van achter. De 13 dagen zijn zon- en de nachten maanovergoten. Na de moeizame ervaringen onderweg naar de Kaap Verden doen we het nu rustig aan: geen grootzeil, alleen een genua met de boom erin en dan inrollen tot hij strak staat. Gemiddeld zo’n 6 knopen per uur en bij eventuele hardere wind makkelijk verder in te draaien. Enig nadeel is dat de boot erg ligt te rollen, vooral omdat we een langkiel hebben: 20 graden naar BB en SB, met soms een uitslag van 30 graden. Alles wat je niet vasthoudt gaat vliegen. Koffie zetten en koken zijn gedurfde ondernemingen. Vrijwel alle groentes zijn rond en rollen dus door de keuken. De truc is dat je ze zo snel mogelijk in plakken snijdt.

Een thermoskan, de (plastic) koffiefilter, een kopje en een bord zijn kinderen van de rekening, maar als dat nou het enige is om over te zeuren …... Niet helemaal, er is ook nog het microklimaat in ons slipje. We hebben de bimini (zonnedak) weggehaald om daarvan bij zware wind geen last te hebben, maar het nadeel is dat we zitten te zweten in de tropenzon. De kuipbanken waarover we heen en weer schuiven zijn zout door golfjes die naar binnen wippen. Dus onze (onder)broeken zijn zo zout dat ze vocht aantrekken. Deze broekbroei is een slechte omgevingsfactor voor onze gemaltraiteerde zitbeentjes die na 13 dagen rock-and-roll wondjes vertonen.

De wassende maan is gedurende de tocht vol geworden en zet de omgeving in een helder zilverachtig licht. Niet dat er filosofisch diepe gedachten in ons opwellen maar het is gewoon fantastisch om tijdens je wacht op je rug te liggen kijken naar maan en sterren. Op andere momenten wanneer wolken het zicht onttrekken wordt je op jezelf teruggeworpen en besef je hoe ver je van alles verwijderd bent. Achter ons Afrika, voor ons Zuid-Amerika, aan bakboord de zuidpool en aan stuurboord de noordpool. En volgens de kaart is het meer dan 4000 m diep (onze dieptemeter gaat ‘maar’ tot 100m). Ons nieuwe speeltje deze reis de Single Side Band (SSB) brengt echter een gevoel van nabijheid. Via deze korte golf zender (een soort bakkie) hebben we 1x daags op een afgesproken frequentie een Nederlands netje. Een stuk of 6 schepen wisselen dan informatie uit over weer en aansturing van havens. Het gaat meestal om hoe-gaat-het-met jullie-met-ons-is-alles-goed en waar-ben-jij-nu, maar het geeft een warm gevoel van nabijheid ook al zijn de anderen tussen 300 en 1500 mijl ver weg.

WAT DOE JE NOU DE HELE DAG?
8.00 uur Majo’s wacht zit er op. Ze laat de katten uit het nachthok. Ontbijt van kefir met fruit. Jos maakt de kattenbak schoon en er wordt afgewassen. Stroom draaien met de motor voor de stuurautomaat. Majo maakt nieuwe kefir en dweilt de vloer. Jos zet onze positie in de kaart en seint die via de korte golf naar onze router.
10.00 ontbijt en afwas zitten er op, boot is weer opgeruimd. Er is koffie.
12.30 lunch, bij mooi weer met witte wijn
14.30 karnemelk moment (eigenlijk kefir)
15.30 thee
17.00 spa voor Majo, een biertje voor Jos. Bij weinig wind caipirinha’s. Voorbereidingen voor het eten starten. Katten gaan op het brugdek zitten bedelen, want ook hun etenstijd (natvoer) nadert.
18.00 weerbericht van router binnenhalen via de korte golf. ‘Nederlands netje’: Radiocontact met soms wel 5 schepen verspreid over de oceaan. Majo start met koken.
19.00 diner bij invallen duisternis. Katten liggen uit te buiken binnen.
19.30 één rondje koffie. Katten krijgen nog wat brokjes en gaan daarna het nachthok in.
20.00 Jos heeft de 1e wacht: boek, koplampje, keukenwekker en vruchtensap liggen klaar “Goede wacht Jos, welterusten Majo”. Motor aan om stroom te draaien.
23.00 “Goede (2e) wacht Majo, welterusten Jos”. Jos kruipt in de hondenkooi waar Majo net uit komt. Katten mogen even los voor brokjes en sanitair.
02.00 “Goede (3e) wacht Jos, welterusten Majo”. Kattenmoment.
05.00 “Goede (4e) wacht Majo, welterusten Jos”. Kattenmoment.

Even een paar dagen inslingeren en je hebt het ritme te pakken. Een strak monotoon schema waardoor de dagen in elkaar overgaan, maar dat we lang kunnen volhouden omdat ieder zijn nachtrust en eten krijgt. Het schema wordt doorbroken wanneer er ’s-nachts met z’n tweeën gereefd moet worden of er een acute reparatie is. Een regel is dat je niet alleen aan dek gaat wanneer de ander slaapt. Soms moet je tijdens je wacht vechten tegen de slaap. Met je koplampje schijn je op je horloge en is het maar 5 minuten later dan de vorige keer. Na 3 uur wil je echt dat de ander snel uit de hondenkooi komt zodat je er zelf in kunt. We slapen in hetzelfde bed, maar niet tegelijk. We zetten de keukenwekker telkens op 15 minuten. Die geeft aan dat je even om je heen moet kijken of er een aanvaring dreigt. Handig als je in slaap gevallen bent of wanneer je boek zo spannend is dat je de tijd vergeet.
VIS
8 uur ’s-Morgens, het eind van Majo’s wacht, ze laat de katten uit het nachthok. Deze herinneren zich dat ze eigenlijk wilde dieren zijn: ze miauwen niet maar grauwen raspend nadrukkelijk en buitelen om Majo’s benen, klauwend naar de bakjes die ze in haar handen houdt. Zij heeft namelijk aangelijnd kruipend over dek de oogst van die nacht aan vliegende vissen opgehaald en voor hen in stukken geknipt. De uitgehongerde roofdieren vallen aan.
Elke nacht vliegen 5 a 10 vissen van zo’n 2,5 tot 20 cm aan dek. Ze zetten af op een golftop en zweven met hun vinnen als vleugels naar de volgende golf, maar dan ligt ineens die stomme boot ertussen. Als je alleen water kent heb je geen concept van boten, maar het levert in ieder geval een behoorlijke hersenschudding op. Ze spartelen om over de voetrail terug in het water te komen, maar dan lukt maar weinige. Sommige landen in de kuip aan de voeten van wie wacht heeft . In plaats van te kijken hoe het leven langzaam verdwijnt tot de laatste stuiptrekking steek je toch een handje uit naar het spartelende slijm om hem terug te gooien. Wat zou zo’n overlever bij terugkomst aan de collega’s vertellen over zijn bijna dood ervaring? Dat licht aan het eind van de tunnel is gewoon een koplampje.
Jos heeft in Las Palmas vistuig gekocht maar vangt al dagen bot. Hij heeft wel al 2 x aas verloren: plastic oranje inktvisjes en zilverkleurige houten visjes met gemene weerhaken, maar verder dan het redden van vliegvissen uit de kuip is hij nog niet gekomen. Vliegvis op ons menu is wel smakelijk maar bij deze kleintjes, die vergeven zijn van de graatjes erg bewerkelijk.

KLUSJES
Majo stort zich op naaiwerk: de Nederlandse en een paar courtecy vlaggen die aan het uiteinde tot rafels zijn gewapperd worden ingekort. CDe Nederlandse vlag is typisch zuinig trouwens, je kunt zonder schade eindeloos inkorten. De Fransen doen dat onhandig: nadat een derde is weggewapperd mis je het rood en is het de Franse vlag niet meer. Majo heeft een ingenieus plan uitgedokterd voor een muggenhor met loodband voor de kajuitingang, die geleidelijk zijn vorm begint te krijgen.

Majo heeft een Kefirkweekje gekregen (nogmaals dank Michelle!). Dat is een bacterie met een schimmel die in een dag van melk een soort karnemelk maken. Het is een estafetteproces: na een dag drink je de karnemelk en giet je er nieuwe melk bij. Je kunt er ook hangop van maken die als yoghurt smaakt. Als je slagroom toevoegt krijgt je crème fraîche.

Jos probeert te anticiperen op onderhoud en pakt een ander contactje van de dieselgenerator aan. Met zijn hoofd omgekeerd boven de hete motor in het vooronder ligt hij in het rollende schip te sleutelen. Net op het moment dat hij een los controlelampje gedemonteerd heeft zegt hij met een benepen stemmetje “ik wordt een beetje misselijk”. Hij wurmt zich naar achteren, grijpt in het voorbijstormen een lege slabak en weet deze net boven de gootsteen te houden wanneer hij daarin een brede straal deponeert, die in niets meer lijkt op het ontbijt van die morgen. Een schoonheidsfoutje is alleen dat de leesbril die aan zo’n handig koordje om zijn nek bungelt de loop der dingen niet weet te ontwijken.

FRANS GUIANA
Cayenne klink pittig en spannend, ook voor niet-Porsche rijders, maar is in werkelijkheid grenzenloos saai. De rivier is zo verzilt dat de haven is verlegd naar een zuidelijke rivier. De marina in Dégrad des Cannes is niet ontsloten door bus of taxi. Een industrieterreintje ligt op 30 minuten lopen in de tropenzon. Een winkel ligt nog 45 minuten lopen verder. Het restaurant op het industrieterrein is dicht.
De pontons worden bewoont door Franse live-on-boards, die daar na jaren hebben wortel geschoten. De schepen met zware aangroei en plastic zeilen tegen het lekken verkeren in staat van ontbinding en kunnen, ook al zou de bewoner een plotselinge aanval van energie krijgen, nauwelijks meer varen.
Het lukt ons niet de 15 km naar de stad Cayenne te overbruggen en we blijven voor anker liggen. Onze dag kan niet meer kapot, we vieren onze goede overtocht met een champagne lunch met gerookte zalm en halen het slaaptekort in.

OP BEZOEK KOMEN
Als je ons wilt komen opzoeken of wilt meevaren, onze plannen zijn:
- Half feb – half mrt Parimaribo
- Half mrt – half april Trinidad - Tobago