41 More Santa 22 okt- 31dec2018
Door: Jos en Majo
Blijf op de hoogte en volg Jos en Majo
31 December 2018 | Portugal, Azoren
SET-UP
Terug van boodschappen in het dorp worden we net voordat we bij de steiger zijn ingehaald door een auto. Er stappen een man en een vrouw uit en vier hondjes zwermen in een cirkel uit naar ons toe. Eén bijt Majo van achter venijnig boven haar enkel. Ze schreeuwt en vloekt van schrik en boosheid. De hond laat onmiddellijk weer los, maar zijn tanden laten een streep met rode putjes achter. De man, Mike, die we kwaad toesnauwen dat hij zijn honden moet aanlijnen, zegt schaapachtig dat dit de eerste keer is dat een hond dat doet.
Na de lunch melden we het voorval aan de capitan van de haven, Armando, die er op staat dat we meteen naar het ziekenhuis gaan. Majo probeert hem af te wimpelen, maar de beet is weer gaan bloeden en nee, hij zal ons persoonlijk rijden. Onderweg halen we Mike’s auto in. Armando toetert hem aan de kant, maar een scheldpartij tussen hen heeft geen zichtbaar resultaat. In het ziekenhuis meldt de arts dat er geen hondsdolheid op het eiland voorkomt en Majo’s injectie tegen tetanus blijkt nog geldig. Een zuster maakt de wond schoon en plakt een mooie pleister. Armando manoevreert ons met een bewijs van de ‘behandeling’ naar de GNR (de Nationale Republikeinse Garde, die politietaken uitvoert) om aangifte te doen. Daar wacht Mike, die met zijn roedel inmiddels is opgepakt. In een echte opstelling moet Majo de dader van de vier honden aanwijzen; Jos is getuige. We kunnen ons niet aan de gedachte van een set-up onttrekken. Armando heeft Mike al vaak op z’n honden aangesproken en dit is een mooie gelegenheid voor actie. Terug in de haven komen de verhalen los van andere cruisers dat de honden die altijd los lopen, vaker als een roedel jagen en de steiger terroriseren. Ze hebben al meer mensen en honden gebeten. Mike ligt al 20 jaar met z’n catamaran in de haven en heeft, zoals zo veel mensen die komen aanwaaien op het eiland, een huis gekocht. Vroeger was het een aardige man, zegt men, maar nu is hij aan de drank en maakt met iedereen ruzie. De volgende nacht slaapt zijn vriendin alleen op de boot. Hij haar heeft geslagen en de dag erna neemt ze het vliegtuig naar Europa. Mike wordt een paar uur op het politiebureau vastgezet.
LEKKER STAPPEN
In de consternatie is Jos zijn paspoort kwijtgeraakt. Na 3 weken en verschillende bezoeken aan het ziekenhuis komt dat niet boven water. De ambassade in Lissabon kan een nieuw verstrekken, maar wil Jos eerst in persoon zien (de vingerafdruk). Een mooie kans om een lang weekend te gaan stappen in het wereldse Lissabon. Volgens de iphone op vrijdag om precies te zijn 20.396 stappen, een dagrecord: langs ambassade, chandlers, restaurants, trendy cafés, fraaie grafitti en kroegen met live jazz. We genieten van de Jugendstil winkelpuien en protserige pleinen met hun grandeur, maar er zijn ook daklozen en bedelaars die wat minder te genieten hebben, maar wel proberen nog netjes te leven (zie foto‘s, let op de pantoffels). Andere bedelaars zijn groepen studenten, die net als in de tijd van de Carmina Burana gehuld in zwarte lange capes behangen met emblemen van disputen en faculteiten, musicerend rondtrekken om geld op te halen.
Overdag wordt het in Lissabon net zo koud als op de Azoren ‘s nachts. ‘s Morgens hangt er een dromerige mist over de Taag die de stad in soft focus zet en uitnodigt tot fotograferen.
VERVOLGVERHAAL
Jullie durven het natuurlijk bijna niet te vragen, maar hoe staat het met de lieronderdelen? Die bleven immers steken in Lissabon en zouden dan maar naar Nederland gestuurd worden. Nou dat lukte, maar wie gaat ze daar dan weer halen? Het zit ook wel eens mee, want Robert, een Oostenrijkse cruiser uit de haven, moet een weekje naar Amsterdam en wil ze meenemen. Vrijdag 16 november landt hij op Santa Maria met ons pakket van 25 kilo. Onzeker stallen we in het weekend de nieuwe en de oude onderdelen van de lier uit op de salontafel en maken een reconstructie. Hm .... het zou kunnen, maar we twijfelen of de koppeling tusen de oude motor en de adaptor naar de versnellingsbak goed zit. Op dinsdag komt Ricardo, de baas van de werf kijken en doet een anamnese met onze schuifmaat en een schuurpapiertje. Hij trekt een rimpel in zijn voorhoofd en praat tegen zichzelf in het Portugees. Het geluid van een lager bevalt hem niet; die wil hij reviseren, maar alla – de handel past! We gaan die avond uit eten om het te vieren. Het is tenslotte vandaag Thanksgiving. 105 dagen nadat we de onderdelen besteld hebben, trekt de lier tevreden zoemend het anker op een neer.
FLITSBEZOEK NL
Betekent dat dat we nu weg kunnen? Nou, eh ... Murphy laat niet los. En dan hebben we het niet over Misha die de 17e keer te water gaat. Hij probeert op de steiger langs Jos te ontsnappen, die in een poging de kat te pakken hem in het water stoot. Wel over een genualier die een gebroken bronzen koppelstukje heeft, dat de Nederlandse leverancier in Polen moet laten maken. En zo’n paspoort krijg je niet meteen mee: levertijd naar de Azoren rond de feestdagen: 4 tot 5 weken. Majo besluit te kijken of ze een rondje Nederland kan doen, een afspraak met de orthopeed moet wel mogelijk zijn, want haar rechter heup doet steeds lastiger. Dat blijkt te gaan en het rondje langs huisarts en tandarts laat zich ook organiseren. Murphy houdt vol: een dag voor haar vertrek begeeft de boiler het. Die was, toen we de boot 20 jaar geleden kochten, al oud. Weer blijkt een leverancier in Nederland verreweg het voordeligst. Komt dat even goed uit: Majo kan ‘m direkt op de terugweg meenemen. De nieuwe boiler heeft alleen een andere vorm dan de oude en moet op een andere plaats worden ingebouwd. De werf blijkt een paar weken met kerst en oud en nieuw dicht te gaan. Kortom, we zijn hier nog wel even. Laten we maar eens goed om ons heen kijken.
CULTUUR
Het eiland heeft met 5500 veelal visser- en boerenzielen het inwonertal van een klein dorp. Bij het cultureel forum dat Majo bezoekt heerst frustratie dat er zo weinig cultuur is, maar er zijn wel 70 verenigingen die een programma bieden; ze doen het eigenlijk erg goed.
Majo komt daar in contact met een paar leraressen van de lokale middelbare school en we worden als marinabewoners uitgenodigd voor sopa’s. De dames willen alle soepen die op het eiland voorkomen proeven en hebben voor een zeldzame soep een prive lunch in een restaurant geregeld. Een geanimeerde middag volgt, ruim 20 leraren inclusief aanhang en kennissen en 10 mensen uit de haven eten hun buikje vol aan een koolsoep. Met veel rode wijn.
Soep is heilig hier. We beschreven eerder de sopas van de Esperito Santo, maar sopas zijn hét culturele bindmiddel bij alle sociale activiteiten en voor fundraising. Bij de padvinders koken vaders de soep buiten op houtvuren. Die natuurlijk met brood OP de soep geserveerd wordt. Er schijnt bijna ieder weekeind wel ergens op het eiland zo’n sopa voor het goede doel te zijn. Gelukkig nodigen de leraren ons nog een paar keer uit. Een volgende keer eten we met hetzelfde gezelschap caldereida, een meer zeldzame vismaaltijdsoep.
Dan Cultuur met een hoofdletter C. Een sopraan en een pianist treden gesubsidieerd op in de bibliotheek. Het gerucht gaat dat ze jazz spelen. We bevinden ons in een klein groepje, dat het Cultuurprogramma trotseert en wachten welwillend glimlachend op wat komen gaat. Een Japanner met staartje en keyboard en een Wagneriaanse Brunhilde komen op en barsten los in een atonale aritmische galm. Jos krimpt ineen en stopt z’n vingers in de oren. Een andere zeiler, die door zijn vrouw gedwongen is vooraan te zitten, sluit de ogen om aan het beeld van haar open mond te ontsnappen. In de pauze ontsnappen we uit de leeglopende zaal. Gelukkig zijn stadswandelingen onder leiding van een gids minder gevaarlijk.
KATERATTAQUE
Misha zou het liefst de hele tijd op land zijn, lekker achter de muizen aan. Maar hij zit aan de lijn, een 6 m lijn. Soms ontsnapt hij en weten we hem weer te vangen voordat hij de rode havenkater (een goede vechter met gehavende oren) ontmoet. Iedere middag gaat Majo met hem wandelen, lekker klauteren over rotsjes, visjes kijken en rollen in het zand.
Wanner Majo in Nederland is, neemt Jos haar taak over en zo komen ze onderweg zeilster Heidi en haar labrador Ilheu tegen, die niet aan de lijn zit. Misha is nogal opdringerig naar Ilheu die steeds wegkruipt achter Heidi, tot hij grommend met ontblote tanden aanvalt. Jos springt tussen hen met schopbewegingen naar Ilheu terwijl hij Misha aan zijn lijn wegtrekt. Misha vliegt grauwend en klauwend aan zijn lijn door de lucht. Het duurt minuten voordat hij niet meer tegen Jos blaast en zich grommend naar huis laat dragen.
Majo doet de volgende wandeling en ziet hond Iris van de buren naderen die gewend aan katten is. Ze neemt toch preventief Misha in de armen. Fout, Misha raakt in paniek en zet zich af tegen haar gezicht, nagels uit.... Op de foto kun je zien hoe Majo met een blauw oog de Kerst in mag. Getraumatiseerd zit Misha daarna op dek ineengedoken aan zijn lijn. Hij durft nauwelijks meer de steiger op en bij de dagelijkse wandeling wil hij niet langs de buurboot, waar Iris woont.
De depressie duurt zo lang dat we op oudjaarsdag hem niet meer aan de lijn doen. Een uurtje later is onze zielige kater al spoorloos. Vier uur en drie regenbuien later komt hij tevreden terug, eet alle brokjes op en gaat pitten. Genezen!
BOM ANO: VEEL GELUK IN HET NIEUWE JAAR
OP BEZOEK KOMEN OF MEEVAREN
Als de reparaties klaar zijn moeten we beslissen of we in het voorjaar nog naar de Canaries gaan of direct naar Spanje en Portugal. Welkom ben je.
ONS BEREIKEN
Gaat het makkelijkst via onze email josvanveen66@gmail.com of hendriksmajo@gmail.com, sms-en of WAppen. In Nederland bellen: Majo: + 31 655712122, Jos: +31 654201071, gewoon nederlands tarief!
-
31 December 2018 - 15:58
Jan-Willem:
Rondje NL overleefd (was gezellig, Majo) en dan een blauw oog met Kerst.... Toegift van Murphy? Tijd heelt (en voor de rest Mastercard): gaat vast goedkomen met alle onderdelen.
Alvast gelukkig nieuwjaar voor jullie samen (nog 4 uurtjes hier in Nijmegen).
En voor straks: Bon Vent!
Jan-Willem en Lucienne -
31 December 2018 - 15:58
Annemadie:
Voort-varend 2019 -
31 December 2018 - 16:30
Victor:
Happy holidays!! And good luck! -
01 Januari 2019 - 06:46
Siny En Benn:
Gelukkig weer veilig op de Azoren. We zijn benieuwd of de wind deze winter de goede kant op wil waaien
om jullie weer wat dichterbij te krijgen.
Wat ga jij geschonden het nieuwe jaar in Majo, het wordt tijd dat jullie kat weer een landkat wordt.
Leuke verhalen weer.
Goede wensen voor 2019 en we hopen dat je heup het nog even uit houdt tot je in Nederland in alle
rust geopereerd kunt worden.
Het fijn je weer gezien te hebben Majo. Lieve groetjes voor jullie tweetjes. kus Benn en Siny -
01 Januari 2019 - 09:09
Krijn:
Murphy en een kat, hoe mooi wil je het hebben? Alle goeds voor 2019. Hier in Frankrijk is de grote verandering aangebroken. Bijna 67 beide, dus tijd voor pensioen. Tussen Kerstmis en Nieuwjaar de praktijk leeggehaald en opgeleverd aan de eigenaar. Nu rustig nadenken over de invulling van de rest van ons leven. Tot een diplomatieke bijeenkomst en Jos, ... vergeet je paspoort niet. Hartelijke Groet, Krijn -
01 Januari 2019 - 12:03
Dr. Adriaan Van Olphen:
Hi allebei, gelukkiger nieuw jaar gewenst en Oh, wat een avonturen, Elk nadeel hep sijn voordeel nl. dat jullie ingeburgerd zijn op Santa Maria. Wat een sousa met dat paspoort en de dieren.
Wij verlangen naar ons rustige mooie huis met de heerlijke natuur na het hectische verkeer, de egoïstische buren en het vuurwerkgeknal. We houden contact. Ciao Joana -
01 Januari 2019 - 13:55
Frank Husken:
Dag beiden, Alle goeds voor 2019 en wat een geluk om dieren aan boord te hebben, blauwe ogen gedoe en aanspraak toch?. Mooie verhalen over st Maria. Ik ben daar geknipt (en geschoren) en beide beurten waren niet fijn. De eerste was een bloempot en de tweede een soort maffia moment. Evengoed. de overtocht zal hopelijk mooi zijn. Als jullie weer in NL zijn ben ik natuurlijk erg benieuwd naar de - real live- vertellingen. Ik lees jullie relaas met zeer veel aandacht. HG Frank Husken -
01 Januari 2019 - 14:28
Niels.vandongen@rijnconsult.nl:
Jos en Mayo. Mooi verhaal weer. Wat een prachtige reis maken jullie!
Voor 2019 gezondheid en blijvend veel bijzondere momenten toegewenst. Geniet er van!
Niels -
01 Januari 2019 - 14:58
Ingrid Nuijten:
Dag beide zeehelden,
Ik geniet telkens van jullie reisverslagen.
En natuurlijk van de avonturen van de boys -
02 Januari 2019 - 08:23
Martin En Riëtte:
Huiselijk geweld komt dus ook op de Azoren voor, al is het dan wel de kat die hier heeft uitgedeeld. Ben ook best wel verbaast dat jullie kat na zoveel reizen het nog accepteert om aan een lijn te zitten.
Het lijkt soms wel op een boot-klusprogramma (misschien een format voor RTL). Succes en hopelijk nu even geen werkzaamheden in het nieuwe jaar. Eet nog een soppa en drink vooral genoeg wijn. Groetjes, Martin en Riëtte -
08 Januari 2019 - 10:16
Annelies Grootjen-Mendes :
Mooi verhaal van jullie prachtige avontuur. Gelukkig nieuwjaar!
Groetjes Annelies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley