lelystad-san sebastian 19 juli- 8 augustus 2014

Lelystad – San Sebastian, 19 juli t/m 8 augustus.
Jos en Majo samen de wereld over! De katten Jasper en Misha, worden, zoals gebruikelijk bij bemanning, geronseld onder valse voorwendsels. De statiefoto bij de fotograaf heeft iets plechtigs - vanaf dit moment gaat een nieuwe fase in met een eigen tijdrekening.

Scheiding.
Een handicap is dat Majo op 1 april weer een nieuwe heup heeft gekregen en tot 1 oktober niet mag varen. De chirurg waarschuwt dat bij gevaarlijke bewegingen, zoals op de bal van de voet draaien (zoals aan de lieren) of springen (zoals bij aanleggen) het heupbot uit de kom kan ploppen. Majo mag wel rustig aan boord zijn, maar niet varen. Majo en Jos besluiten voorlopig te scheiden. Jos brengt vóór de septemberstormen in de Golf van Biskaje beginnen de boot met een vriend naar Noord-Spanje, Majo brengt het huis in orde voor de nieuwe huurders en komt met Jasper en Misha na met de auto. Nou dat klinkt praktisch.
Jos wordt voor een laatste klus aan de radar nog op de zaterdag van vertrek in de mast gehesen en vaart dan met vriend Karel Mulder op 19 juli met de Jonathan uit Lelystad. Bij IJmuiden linksaf en dan vaart maken. Half vijf, mooi licht, windkracht 3, aan de wind bezeild, rustige zee. Een borreltje en diner vergezellen hun promenade-sur-mer. Om 9 uur neemt Jos de eerste wacht terwijl Karel het zich behaaglijk maakt in de hondenkooi.

De Duistere kant van zeezeilen.
Wanneer het donker wordt passeren ze de Maasmond - snel kleurt de hemel vooruit onheilspellend oranje door een onweer dat snel dichtbij komt. Permanente horizontale ontladingen hoog in de lucht en wanneer ze bij Zuid-Beveland zijn ook verticale schichten die knetterend de hemel tot de zee toe openrijten, links én rechts van de boot nu. Uitwijken heeft geen zin. Bij het wisselen van de wacht om 12 uur bouwt de wind binnen een paar minuten op tot 7 Beaufort. Karel begint zijn wacht door met Jos snel 2 riffen in het grootzeil te leggen en de genua te reven. De adrenaline zit Jos tussen de oren - van slapen is geen sprake meer. Wakker loodsen ze samen Jonathan door de plotselinge storm, die maar een uur blijkt te duren. Jonathan ligt mooi stabiel en heeft nergens last van, maar de lol is eraf.
De nacht is donker, waardoor je geen horizon ziet, alleen de eigen groene en rode navigatieverlichting, daarbuiten gapend zwart. De wereld is gekrompen tot binnen de railing. Jos voelt aan de bewegingen van Jonathan de golven, maar ziet ze niet aankomen. Jonathan is een speelbal van de elementen; dat geeft een gevoel van kwetsbaarheid. Eigenlijk is Jos gewoon bang in het donker. Het is geen vrees voor concrete dingen, maar een angst voor het onbekende, dat altijd op de loer ligt en ineens kan toeslaan, net als de monsters onder het bed van een kind. Het zeeoppervlak is de grens tussen de boven- en onderwereld –sterker het maakt deel uit van de onderwereld. Duisternis en storm kunnen daar snel geesten uit oproepen: monstergolven, ondiepten, mist, net onder het oppervlak drijvende containers … De bravoure van Jos en de bewondering van de thuisblijvers smelten dan snel. De grens tussen genieten en angst is flinterdun. Het liefst ligt deze oceaanzeiler iedere nacht in een veilige haven tussen vier touwen. Maar wie ‘s nachts niet doorzeilt komt nergens - in ieder geval niet de wereld om.

Het mooie van zeezeilen.
In de vakanties van de afgelopen jaren zeilden Jos en Majo in dagtochten hoppend van haven naar haven zuidwaards. De vaak sterke ZW wind in het kanaal maakte Bretange meestal tot keerpunt van de reis. Nu wil Jos ‘s-nachts doorzeilen om in de 10 dagen die Karel heeft in één keer Spanje te bereiken.
De zonovergoten dagen die volgen zijn een verademing. Jonathan ligt mooi op de golven en vrijwel het hele traject is bezeild, al zijn er kleine ongemakken: de gps valt uit en de batterijen van de reserve gps zijn op, maar dat mag niet deren. Terug naar ouderwetse papieren kaart, maar wel met posities uit de gps van de i-phone van Karel. De nachten zijn ook mooi. Soms is er een heldere sterrenhemel, zodat de maan de zee verlicht. Een streep maanlicht tot de einder. Jos voelt zich dan in control en in evenwicht met de wereld.
Karel maakt voortdurend foto’s en selfies met zijn i-phone en facebookt die naar allerlei volgers, die ze dan weer liken. Ineens zien we dolfijnen. Ze halen ons in en spelen onder de boeg. Karel kruipt op de preekstoel en vangt de dolfijnen achter zijn grijzende smoel met z’n i-phone in de achtergrond: een dolfie gaat Facebook over en wordt heftig geliked.
Na 809 mijl, vijf nachten en zes dagen met weinig wind en veel motoren steekt Jonathan zijn neus door de rotsige ingang van de mooie baai La Concha van San Sebastian. Euforie, wauw in één klap naar Spanje!

De laatste loodjes naar het verdwijnpunt.
Majo moet nog even het huis leegmaken en schoonmaken. Eenvoudig, moet te doen zijn. Zelfs wanneer ze door haar heup nog niet al te veel kan tillen. Gelukkig heeft Jos het zware deel van Majo’s 26 strekkende meter boekenkast al naar zolder gebracht. Maar met een hittegolf is ‘even’ een heel apart begrip. Al snel heeft Majo door dat je ’s avonds je dozen inpakt om ze ’s ochtends om 6 uur naar zolder te brengen. Overdag dan schoonmaken, want met water kliederen is bij warm weer best lekker.
Iedere kamer die leeg en schoon is, wordt verboden gebied voor de katten. Misha ziet zijn wereld steeds kleiner worden en wordt boos. De beste oplossing lijkt om de katten lekker in hun tuigjes aan een lange lijn aan een pin in het gras in de tuin te laten. Ineens hoort Majo Jasper kermen. Ze schicht naar beneden en ziet hoe een dichte zwerm woedende wespen de katten aanvalt, die niet kunnen vluchten. Jasper zit al onder de steken en is bedekt door een deken van wespen. Misha die op Jaspers gekerm is afgekomen wordt nu ook achtervolgd. Majo pakt eerst Jasper op, rent naar binnen en doodt met een doek de wespen op zijn lijf. Daarna is het Misha’s beurt. Jasper die de meeste beten heeft , krijgt een flinke scheut schoonmaakazijn over zich heen om de pijn te verzachten. Ze racet met de auto naar de dierenarts. De dieren zijn zo gestresst dat ze elkaar aanvallen. Het is al na zessen, maar gelukkig is de dierenarts laat met opruimen en kan hen nog een injectie met antihistaminica geven. Een officiële wespenbestrijder wreekt twee dagen later Jasper en Misha door het nest te verwijderen.
Het huis moet op vrijdag 1 augustus klaar zijn voor de huurders. Zij bellen tussendoor over belangrijke zaken, zoals welke kleur de zonwering op het terras heeft omdat ze bijpassende stoelen willen bestellen. De planning is scherp, de middag ervoor een laatste bezoek aan de dierenarts om te laten bepalen of de Rabiës injecties goed zijn (sommige landen eisen een dergelijke verklaring). Beoogd vertrek is 4 augustus, na de bison futé, een beruchte filedag in Frankrijk. Eerst vertrek naar het huis van vriendin Jenny Jansen die Majo en katten tot vertrek gastvrijheid biedt en haar eigen vakantie heeft uitgesteld zodat ze het gezelschap kan plezieren met aangename maaltijden. Ook in de tuin van Jenny zijn de katten niet veilig aan hun lijnen omdat ze belaagd worden door de dominante buurtkater Karel die vrij losloopt, maar ze weten zich ondanks hun lijnen voldoende dreigend te profileren.
Dan wordt de vertrekdatum opgerekt. Het huwelijk van de oudste zoon van opstapper Edmond moet om administratieve redenen 6 augustus in Nederland plaatsvinden ipv eind augustus in Seattle. Majo en de katten halen Edmond om 7 uur de volgende ochtend op in Voorburg.
De reis naar San Sebastian verloopt voorspoedig. Edmond is echter superallergisch voor katten met wie hij 2 dagen in een auto moet reizen. Na 10 minuten hoor je hem ondanks de tabletjes al hijgen. Om de 2 uur een stop, pauze buiten de auto zodat Edmond weer even bij kan komen en dan verder. Door de tabletjes ruikt hij weinig tot niets en dat is maar goed ook. Jasper vindt na de 3e wissel dat de opsluiting in het reishok moet ophouden en wordt heel erg kwaad. Hij plast om zich heen, ook over Misha, die zich daarna een uur zit schoon te likken. In de auto verspreidt zich de doordringende geur van kattenpis. Die avond slapen Majo en Edmond in een hotel in Saintes boven Bordeaux. Edmond komt weer op adem, Majo wast in haar badkamer een kattenhok en de reisdeken…..de volgende ochtend vertrekken de katten met een klamme maar schone deken!

Weerzien
Jos gaat voor anker in de baai en verkent San Sebastian. Het Baskische San Sebastian is een verademing: de beschutte baai met zandstranden, de mooie oude stad en natuurlijk de tapas, die hier pintxos heten. Je eet deze borrelhapjes meestal met bier (caña). Voor noorderlingen helpen ze de tijd te overbruggen tot 10 uur ’s-avonds wanneer de Spanjaarden gaan dineren.
Jos moet door de snelle overtocht nog 2 weken wachten tot Majo en Edmond op 8 augustus met de auto arriveren. Om 2 uur zijn ze in San Sebastian. De overtocht met het bijbootje naar Jonathan, die geankerd ligt, gaat in 3 x. De katten piepen zacht: bijbootjes zijn niet hun ding. En dan eindelijk: herenigd en samen op reis.