Puerto Rico tot Antigua 29 mrt - 29 april 2017
Door: Jos en Majo
Blijf op de hoogte en volg Jos en Majo
08 Mei 2017 | Sint Maarten, Simpson Bay
Volgens ons appje is het in Ponce op Puert Rico ‘maar’ 4 km naar de dichtstbijzijnde supermarkt. We zijn duidelijk weer in de VS: winkels op auto-afstand. Tegen 4 uur in de middag na de hevigste hitte moet dat te doen zijn. Na een uur lopen over de vluchtstrook van de rondweg bereiken we de shopping mall. Een half uur later hebben we ons Amerikaans nummer weer geactiveerd en een uur later hebben we ruim ingeslagen bij de supermarkt. Nu weer terug. Taxi’s hebben we nergens gezien. Maar nu hebben we internet met Uber en Louis rijdt 5 min later voor. Wow, wat handig. Prima auto, leuke vent. Hij was vertegenwoordiger van een medische firma, maar die sloot; nu is hij fulltime taxi chauffeur. De volgende dag als we het oude centrum bezoeken rijdt hij ook voor (er werken maar 5 chauffeurs in Ponce met Uber) en vertelt hoe het systeem werkt. Hij krijgt 70% van onze prijs van $ 4,58 voor deze rit. Het oude centrum, grotendeels uit de suiker periode, is gerestaureerd. “Graag bellen” staat er op de deur van de boekwinkel, een prachtig pand tegenover de kathedraal. Een oud mannetje opent de deur en heet ons in het Spaans welkom. Het pand behoorde aan een rijke familie en is nu ook museum. De gids geeft een mooi inzicht in het leven van de happy few eind negentiende eeuw. Opvallend zijn de plafonds van gestanst tin: pleister zou gaan rotten en ‘smelten’ in het zeer vochtige klimaat. Het tin kon je gewoon uit een catalogus bestellen in de VS. De rijke bankier die dit huis liet bouwen, liet voor het huwelijk van zijn dochter een rode loper weven die in het huis begon en bij het altaar, 100 m verderop, eindigde. Betekenis: ze is nog maagd!
CRUISEN OF HAASTEN
Onze hoop op tijd te zijn voor de Antigua Classic Regatta is eigenlijk vervlogen. Na Ponce varen we gemoedelijk verder; geen al te grote afstanden, want we hebben stroom en wind tegen. Halverwege zo’n tripje blijkt de wind zo lekker dat we besluiten door te varen naar Vieques, een van de Spaanse Maagdeneilanden. Een rustig eiland, maar met een van de mooiste luminicente baaien ter wereld. Als je er in het donker bent dan geven de algen in het water licht. Tegen 9 uur ’s avonds starten we de dinghy: we liggen 2 baaien verder met Jonathan, omdat je in de baai zelf niet mag ankeren of motoren, en we moeten zo’n 2 mijl langs de kust. Een prachtige avond, niet veel wind en mooi licht van de sterren. Majo die zich nog de peddeltocht-met-official op de Bahama’s herinnert, grapt: “als we straks terug moeten peddelen naar de boot hebben we in ieder geval wind mee”. Fout. Ons motortje, dat de laatste week wat kuren heeft, protesteertt. Jos krijgt ‘m weer aan de praat, maar een paar honderd meter verder stopt íe weer. @#$%&!!. Kortom, de lichtgevende algen hebben we nooit gezien en na een uurtje romantisch peddelen bij sterrenlicht zijn we weer aan boord. De volgende dag druipen we af naar de laatste, zeer mooie en zeer verlaten baai van Vieques. Aan land mogen we niet: dit deel van het eiland was militair terrein en er kan onontplofte munitie liggen. Maar met onze dinghy willen we ook niet naar de kant. Eindelijk tijd om weer eens goed naar de route te kijken. We ontdekken dat we, als we iedere dag doorvaren, op tijd in St Maarten en Antigua kunnen zijn. Jos grijnst van oor tot oor. Dat is duidelijk: we gaan haasten.
AMERIKAANSE EN BRITSE MAAGDEN
Beschut water omringd door leuke eilanden om mooi te snorkelen en duiken, betrouwbare wind, goed weer, veel baaien en nog veel meer bars met rum punch, strawberry daiquiries en painkillers: ideaal voor zeilboten en nog veel idealer voor zeilbotenverhuurders. Wat is het vol en druk. Het is even schakelen van het rustige Vieques waar je als enige boot in een baai ligt naar 50 geankerde schepen in één baai. De Amerikaanse maagden gebruiken we om te tanken (diesel blijft prettig geprijsd) en op de Britse maagden moet Jos na het inklaren zo ver terug roeien, dat we besluiten ons motortje hier te laten repareren. De goede kant van al die charterboten is dat ze allemaal minstens één dinghy hebben, zodat er een prima, gespecialiseerd reparatiebedrijf is. Bij de vorige servicebeurt blijkt iemand een rubbertje gemold te hebben,waardoor er onvoldoende koelwater de motor bereikt. Met een oververhitte kop nokt ie dan na een tijdje varen.
De katamarans zijn overal, en in alle mooie baaien zijn marina’s gekomen: de Amerikaanse zeiler wenst ’s avonds netjes in de haven te liggen. Dat moet dan wel met hulp van personeel op de wal om de lijntjes aan te pakken, zodat de marifoon volledig geblokkeerd wordt door boten die marina’s oproepen. Het goede nieuws is dat grote delen van de kust beschermd gebied zijn geworden, zodat de visstand zich herstelt en het koraal niet verder wordt beschadigd. Nadeel is dat je bij een kantoor apart moet inchecken en betalen om in zo’n baai een ankerboei te nemen.
SINT MAARTEN – SAINT MARTIN
We arriveren ’s nachts bij Sint Maarten. De volgende dag klaren we in aan de Franse kant (dat is goedkoper) en varen door de brug de lagune in, die Frankrijk en Sint Maarten delen. Sint Maarten is een oninteressant eiland dat goed is voor onderhoud, bevoorrading en naar huis vliegen.We liggen naast de Nederlandse landingsbaan en het duurt een paar dagen voor de katten en wij gewend zijn aan de herrie. Maar het is een fraai gezicht zo’n vliegtuig rakelings langs de masten te zien opstijgen. Terwijl monteur Ton het aansluiten van onze Amerikaanse dieselgenerator leidt en Jos aan het werk zet, maakt Majo de lijstjes voor de supermarkt. Die is Frans en opeens hebben we weer stokbrood, rijpe Brie, paté-en-croute en goede boter. De inschrijving voor de Antigua Classic Regatta wordt tijdens de Pasen gedaan. Het nsluiten vn de generator isnog niet klaar maar 3 dagen voor het begin varen we in de stromende regen door de brug: Antigua here we come!
ANTIGUA CLASSIC YACHT REGATTA
De ACYR is het mekka voor classic yachting. Niet zozeer door het aantal deelnemers - 45 schepen - maar door de kwaliteit ervan. Klinkende namen als de 131’ schoener Mariëtte uit 1915 en de 141’ driemaster Columbia, met haar mooie zeeg. Jos’ favoriete is de prachtige 79’ yawl Mariëlla, of de anders wel de 78’ spitsgat yawl Latifa. Schepen zoals deze van voor de oorlog worden Vintage genoemd, Jonathan uit 1962 heet Classic. De Spirit of Tradition klasse bevat nieuw gebouwde schepen die boven de waterlijn klassiek lijken, maar qua materiaal en vorm onder de waterlijn totaal modern zijn, zoals de mooie 76’ flush deck Wild Horses. Dan zijn er in de Classics GRP klasse plastic schepen,waarvan de vorm klassiek is en de Tall Ship klasse die twee nieuwe Nederlandse, helaas erg lelijke schepen van respectievelijk 515’ en 358’ kent. Tenslotte is er de Tradition Class van Caraïbische lokaal gebouwde vis- en vrachtboten, die tot een trotse revival van de bootbouw op de eilanden leidt.
Dit jaar bestaat de regatta 30 jaar en de organisatie mag daarom het Unesco erfgoed Nelson’s Dockyard gebruiken, van waaruit admiraal Nelson de Carieb (on)veilig maakte. De deelnemers druppelen binnen en worden stern-to ( met de kont naar de kant) gemeerd aan de halfronde werf. Klassieke schepen sturen slecht achteruit, maar de grootste zonde zou zijn om een boegschroef te hebben. Er zijn ’wranglers’met dinghies die tegen de kont of de boeg duwen om de gewenste draai naar de kade te maken. De schepen liggen voor op eigen anker. Wat een pracht zo allemaal naast elkaar, geveegde kontjes naar de wal. Eigenaren en werklui leggen een laatste vernislaag. Wij kleden ons uit voor de gewenste indruk; we halen de zonnecellen van dek en verwijderen de bimini, de persennings en de spatschermen. Omdat we aan de wal liggen gaan de katten aan de lijn. Misha is uren geconcentreerd op de krabbenvangst.
Majo staat op racedagen om half 6 op, zodat we vanaf 8 uur klaar zijn voor vertrek. Flessen met koud water (zonder bimini merken we hoe heet die zon is ) en een lunchpakket in de koelkast. Alles aard-en-nagelvast opgeborgen, zodat er geen rondvliegende spullen in de boot zijn. Wel eens een bakje met poezenbrokjes zien vliegen? Weken later vind je nog brokjes op de meest onwaarschijnlijke plekken. Omdat we niet alleen snel, maar ook mooi moeten zijn, gaan er geen persennings over de luiken: we nemen voor lief dat we na de race binnen wat moeten ontzilten.
De wedstrijden zijn helemaal een adembenemend schouwspel. Vintage en Classic starten samen ingedeeld op grootte. Wij starten o.a. tegelijk met Mariëlla, Latifa en Blue Peter, die we alleen bij de start zien. Alleen de 59’ yawl Peter von Seestermuehe en de 51’ yawl Safaedra zijn we steeds te snel af. Wanneer de schepen ’s-morgens vertrekken voor de wedstrijden staan er duikers met dinghies stand-by om de ankers weer uit elkaar te halen.
Wat een gezicht om tijdens de wedstrijd ingehaald te worden door de 210’ driemaster Adix, Majo’s favoriete. Deze grote jongens (meisjes) doen hun best om ons aan de buitenkant van het veld aan de lijzijde in te halen, zodat ze ons niet afdekken. Nautische fotografen manoevreren zich in hun dinghies op de flinke golven in de juiste positie voor de aanstormende schepen en gaan dan staan om met hun zware telelens het juiste shot te maken. Sommigen cirkelen in helicopters om de schepen voor hun fraaie platen. Zie de bootjesporno van Jonathan door photoaction.com.
De organisatie en de deelnemers reageren erg positief op Jonathan. We krijgen de eerste prijs in het concours d’elegance voor privately maintained classic yachts. Vooral het feit dat we met z’n tweeën racen, terwijl schepen van deze grootte minstens met z’n tienen zijn, maakt indruk. We verliezen daardoor wel tijd bij gijpboeien en overstag manoevres, maar weten er toch op handicap een eerste een drie tweede plaatsen uit te slepen. Indrukwekkend tot je weet dat er maar één andere boot in onze klasse is, Saphaedra. Tegen 3 uur ’s middags zijn we meestal terug in de haven en moeten we weer mooi zijn en vragen beantwoorden, die - tot Jos’ verdriet - vaker over de katten gaan dan over de boot.
De grootste sponsor is Panerai, van die Italiaanse horloges van € 40.000. Er staan in de gebouwen van de organisatie een paar museumvitrines met hun klokjes met een bewaker ernaast. Je zou verwachten dat de sfeer van het festival posh is, maar die is juist erg gemoedelijk, met typisch Engels plezier als racen in houten sloepjes tijdens de cream tea met door Engelse dames geoffreerde taart en scones op het gazon van de Admirals Inn.
Je ontmoet de meest uiteenlopende mensen tijdens zo’n regatta. Buurman Ruffian links van ons doet al 15 jaar mee. Eigenaar Marty is 79 en fanatiek: zijn voordekker is een dame van minstens 70 die over haar roze bikini een duikpak aantrekt omdat het “wat nat wordt” (ja, ze is Brits). Rechts van ons ligt Brit Peter met zijn Franse vrouw. En haar familie! Na één dag racen vindt de familie het wel welletjes en begint te muiten: ze willen naar het strand; op dag 4 mag hij weer meedoen. De langzaamste boot van de regatta, een Franse kotter, maakt er maar een feestje van: ze verkleden zich als zeerovers en schieten met een boordkanonnetje! Maar iedere dag zeilen ze wel de hele race!
We leren de Duitse Claas en Sofie kennen met hun 43’ yawl Hera. Ze racen met 8 man. Ze zijn met hun smalle prachtige A&R met hun toen 6 weken (nu 11 maanden) oude baby uit Duitsland vertrokken. Hera met zijn kleine onbeschutte kuip op dekhoogte is nogal een onderzeeër. Het vrijboord is maar 65 cm en ze hebben geen bimini of spatschermen (foto). De oversteek van de Canarische eilanden naar Barbados kostte 21 dagen,waarvan ze 90% aan de helmstok zaten omdat de stuurautomaat te veel energie kostte. Sofie gaf ondertussen nog borstvoeding. Heldhaftig of roekeloos? Volgens Claas vooral onwetend.
Wanneer we met de Nederlandse Frank en Roos met kinderen net buiten English Harbour een tochtje maken, zien we een walvis. We zien haar fontijn bij het uitademen en als zij half uit het water springt zien we ook haar kalf. Wat een afscheid van Antigua.
OP BEZOEK KOMEN OF MEEVAREN
- Mei en juni: Gouadeloupe en Dominica en andere eilanden
- Juli: Curacao
- Augustus: Nederland per vliegtuig
ONS BEREIKEN
Gaat het makkelijkst via onze email josvanveen66@gmail.com of hendriksmajo@gmail.com, sms-en of skypen. Eventueel Majo: + 31 655712122. Jos: +31 654201071
-
08 Mei 2017 - 20:47
Baudine:
Moet een prachtig gezicht zijn geweest, misschien volgend jaar voor ons.
Dank voor het zwaaien naar de Zahree en de leuke foto die ik van jullie heb ontvangen.
Wij wachten nog steeds op mast (wederom vertraagt) maar hopen in juli ook in Curacao aan te komen. -
08 Mei 2017 - 23:33
Henri Van Gelder:
Dag Jos en Majo,
Ik heb helaas een aantal van jullie eerdere verslagen gemist omdat regelmatig ontvangen mail plots geheel was verdwenen en ook definitief. Gelukkig dat ik jullie mooie verslag van Peurto Rico nu wel heb gelezen. Jullie verhalen lezen als een omvangrijk boek over wonderbaarlijke zeereizen. Dat jullie toch aan de fameuze Antigua Classic Regatta hebben kunnen deelnemen is denk ik een unieke ervaring. De foto's van jullie in actie op zee zijn fantastisch. Dat geplande vliegreisje naar Nederland moet toch een vervreemdend vooruitzicht zijn als je inmiddels zo'n ander leven hebt ..... waarom gaan jullie eigenlijk terug, blijf toch lekker of moet er tussendoor gewerkt worden?! Ik kijk uit naar de volgende verslagen.
Hartelijke groet Henri -
09 Mei 2017 - 09:48
Martin En Riëtte:
Wow, wat een belevenis.
Het zeilen en al die mooie schepen bij elkaar, zal zeker dubbel genieten zijn geweest.
En je hebt er weer een paar mooie verhalen bij. Nummer 1 in de Antigua Classic Regatta ! -
09 Mei 2017 - 10:38
Niels:
Wat een prachtig verhaal weer. Helemaal over de regatta en de herkenbaarheid van Sint Maarten's baai en vliegtuigen :).
Veel plezier nog!
Niels. -
09 Mei 2017 - 10:57
Juliette Everts:
Jeetje lieve Jos en Majo,
Wat een FANTASTISCH verslag weer, heerlijk!!! We genieten er telkens van! Zo levendig beschreven.., je ziet t voor je.. Wat n belevenissen.. Schitterende zeilfoto's!! Mooie humor ook! Veel dank en GENIET!!
X RJ & Juliette -
09 Mei 2017 - 14:23
Matthijs Visser:
Hoi Jos en Majo,
en eindelijk mooie actie foto's van de Jonathan. Wat een genot om te zien en het verhaal te lezen. Veel plezier.
Matthijs -
09 Mei 2017 - 15:23
Jan-Willem Van Stijn:
Binnenkort in het blad Nautique te bewonderen? Lekker vaartje zo te zien.
Geniet ervan! Hier net rondje Zeeland met bruinvissen en zeehonden gedaan. De natuur gaat hier ook vooruit.
Nautische groet,
Jan-Willem
-
24 Mei 2017 - 20:53
Oosterlee Arie:
Ha die Majo en Jos, iedere keer als ik jullie blog lees geven jullie mij een minivakantie waarbij ik me in gedachten. In jullie, jullie katten en Jonathan waan. Dank jullie wel! Groet, Arie -
11 Juni 2017 - 18:16
Jaap Van Straalen :
Kom in augustus maar eten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley